Аль-Йеменийæ

Уый загъта: «Ма ’рбацу нæхимæ, мæ фыд тынг æхсайгæзæрдæ у».

Загътон ын: «Ракæндзынæн дæ, уый куы нæма зондзæн, афтæ. Мæ кард у сæрдасæнæй цыргъдæр».

Уый загъта: «Гæнах у не ’хсæн».

Загътон ын: «Мæ тырыса гæнахы сæрмæ пæр-пæр кæндзæн».

Уый загъта: «Фурд ис не ’хсæн».

Загътон ын: «Дæн дæсны ленкгæнæг».

Уый загъта: «Мæ авд æфсымæры хъахъхъæнынц мæ».

Загътон ын: «Уыдон æмдых дæн».

Уый загъта: «Аллах нæм кæсы».

Загътон ын: «Мæ Хицау у Хатырджын æмæ Тæригъæдгæнаг».

Уый загъта: «Дзырдтæ мæм нал ис. Æрбацу-иу ахсæв, иууылдæр сæ фынты куы ленчытæ кæной, уæд. Æмæ мыл æрхау сæууон æртæхау, æвæлмонæй».

Ваддах аль-Йемени, англисаг тæлмацæй ратæлмац кодтон æз; Кудзаты Аслан тексты цалдæр рæдыды ссардта, æмæ йæ иттæг бузныг дæн.

2 thoughts to “Аль-Йеменийæ”

Комментарии закрыты