Triobla fiasko

Efektive Zamenhof trioble fiaskis: lian hilelismon la sam-gentanoj apenaŭ priatentis, la homaranismon ignoris la esperantistoj, lian lingvon la mondo rifuzas.

Reinhard Haupenthal. La triobla fiasko de Zamenhof. La Ondo de Esperanto, 7/2010.

2 thoughts to “Triobla fiasko”

  1. Z ne havis multon da sukcesoj. Lia ĉefa sukceso estis la kreado de bonega lingvo, kiun tro malmultaj studi aŭ eĉ koni. Kompreneble mi antaŭe diris, ke universaliĝo de Esperanto ne estus bona por Esperanto aŭ Esperantistoj. Oni rajtas klopodi la disvastigadon de Esperanto, sed mi ne kunsentas la bonecon de tia disvastigado.

  2. Zamenhof mem misgvidis la adeptojn. Li emfazis, ke la strukturo de Esperanto estas TUTE FREMDA al lingvoj eŭropaj, tamen li misintence priskribis ĝin per tute ne adekvataj ruitinaj, por ke lernontoj eĉ ne rimarku iun diferencon. Krome li tute ne intencis INSTRUadonde Esperanto kaj neniam uzis tiubn radikon rilate al Esperanto, kvankam KOM<PREN kaj memLERN estis uzitaj 254-foje tra ĉiuj liaj publikaj epaŝoj ĝis la adiaŭo en Krakovo en 1912. Trudado de neadekvata instruado pri "la plej facila lingvo" kulpas, ke jam 125 jarojn el 100 komencintoj nur unu iĝas fluparolanto, 9 restas eternaj komencanto, kaj 90 amaraj trompitoj. La struikturo de Esperanto estas akirebla en unu horo, kiel irigo de aŭto sur la kampo for de l'mondo anataŭ nokto de somero, kaj kun suflorkarto de 125 vortet-elementoj (trafikosignoj) oni povas navigadi tra tekstoj akumulante leksikon, kiu faras nur 50% de teksto. Valdas Banaitis, lernisto el Litovio

Комментарии закрыты