Mia filineto (kiu, cetere, hieraŭ iĝis sesmonata!) finfine komprenis, kiel bonas ludi kun molaj ludiloj. En la foto ŝi estas kun la plej ŝatata hundeto. Tiu hundeto estas fakte la sola aĵo, kiu povas iom reteni ŝin en la lito: sen tiu hundeto ŝi kutime postulas esti tenata en la gepatraj manoj, prefere vertikale. :)
Mi rememoras mian fruan infanaĝon, kiam la patrino ofte devis kunpreni min al vendejoj. Mi ege malŝatis tiujn aĉet-irojn, sed toleris sole pro la vendejoj, kie pendis peltaj vestoj. Mi aliradis ilin kaj polonge tuŝis per manetoj kaj per la nazo… :)
Do, eble estas komuna infana trajto — ŝato de molaj ludiloj :)